Wij zijn mensen en na zoveel jaren te werken als coach ben ik ervan overtuigt dat we allemaal in meer of mindere mate met het onderstaande te maken hebben. We leven en daarmee overkomen ons dingen.
Er kan je iets overkomen. Iets dat echt erg is. Vormen van geweld, misbruik, verkrachting, fysiek of mentaal.
Als kind, als puber of als volwassene. Dat kan en dat is ‘gewoon’ heftig. Geen enkele discussie. Het is gebeurd en het niet mogelijk om dat veranderden. Nadat het gebeurd is vangt een verwerkingsperiode aan die niet in tijd is aan te duiden, dat is voor iedereen verschillend.
En dan …… een tweesplitsing.
Onbewust kiezen we vaak een pad. Een pad dat veiligheid biedt. Dat pad ontwikkeld zich in beschermings-/overlevingsmechanismen die we jaren lang kunnen volhouden. Zelfs tot we overgaan.
We ontwikkelen gedachten (belemmerende overtuigingen) over onszelf en de wereld om ons heen die zich uiten in die mechanismen. Deze gedachten zorgen ervoor dat we ons kleiner maken, onopvallend of juist schreeuwerig, onzeker over onze eigen- en andermans grenzen enzovoorts. Hieruit voortkomend laten we gedrag zien. We lijken gesloten, bot, wiebelig, onzeker, verdrietig, boos enzovoorts.
Zo maken we onze wereld ‘veilig’.
Zo kunnen we niet teleurgesteld worden, niet gekwetst worden, niet pijn gedaan worden…..denken we.
Maar….hoeveel geweld doen we onszelf aan als we onszelf en onze wereld op deze manier kleiner maken?
Zou je kunnen spreken van misbruik dat je jezelf aandoet?Misschien zelfs dat je jezelf verkracht? Niet letterlijk natuurlijk.
Maar kun je jezelf de vraag stellen of je jezelf mentaal geweld aandoet door vanuit je overlevingsmechanismen een reactief leven te leiden? Misschien voelt dit als een brug te ver. Misschien…en toch…..
Wat willen we onze kinderen voorleven?
Kinderen leren niet van wat we zeggen, maar van wat we doen of niet doen.
Als wij uit verbinding gaan om de pijn die we hebben gevoeld, dan zullen onze kinderen dat zien als voorbeeld en logischerwijze ook niet uit zichzelf de verbinding opzoeken.
De mens bestaat in essentie bij de gratie van verbinding met andere mensen. We verhouden ons ten opzichte van elkaar en daarmee zijn we.
En zo laat zich zien hoe belangrijk het is om onze eigen belemmerende overtuigingen te (leren) kennen, ze te tackelen en nieuwe helpende overtuigingen te ontwikkelingen.
Dat kan!
Iedereen kan dat!
Iedereen die de moed heeft om zijn of haar eigen gedachten in twijfel te trekken kan dat.
Duik bijvoorbeeld in ‘The Work’ van Byron Katie. Zoek de juiste boeken, trainingen, programma’s, therapeut of coach.
Iedereen heeft zijn eigen aanpak en tempo, iedereen heeft weer iets anders nodig. Check bij jezelf of je dit werk wilt aangaan en zoek de, voor jou, juiste manier.
Zorg voor jezelf door voldoende veiligheid in te bouwen om te onderzoeken.
Zorg voor jezelf door voldoende uitdaging en confrontatie in te bouwen om te onderzoeken.
Een manier om je belemmerende overtuigingen te herkennen, erkennen en om te buigen.
Er kan je iets overkomen.
Het is vervolgens aan jou hoeveel invloed het heeft op de verbindingen die je al of niet aangaat.
Op hoeveel invloed het heeft op jouw ervaring van geluk in je leven.
Op hoeveel invloed het heeft op ….. het leven en de liefde.
Jouw onderzoek en werk maakt de wereld lichter.
Succes!
Jawi
Photo by Soroush Karimi on Unsplash
