“Heb je dat vaker” vraagt Jawi aan hem, “dat mensen je onderbreken, je verhaal overnemen terwijl je er nog niet klaar mee bent?” Ja, dat heeft hij inderdaad vaker. Wat hij er aan doet? Niks eigenlijk. Hij laat het zo, trekt zich terug, geeft de ander de ruimte. Dit is voor meerdere deelnemers herkenbaar. Ook voor mij. Het gebeurt regelmatig dat ik halverwege een verhaal onderbroken wordt. Het lijkt dan alsof anderen niet eens doorhebben dat ik nog wat aan het vertellen was. Er wordt niet teruggekomen op wat ik zei. Mijn conclusie: blijkbaar was wat ik vertelde niet interessant genoeg. Dus ik laat het erbij. Geef mijn aandacht aan de ander. En hierin blijk ik niet de enige te zijn. We herkennen elkaars ervaringen. De overtuiging die eronder zit, die ons belemmert, is voor iedereen weer anders. Bij mij is het ‘ik mag er niet zijn’.

De stemmetjes in ons hoofd

Over die belemmerende overtuigingen gaat het vandaag. Zulke overtuigingen vormen zich vaak al vroeg in je leven. Ze nestelen zich in je hoofd en hebben invloed op je gedachten en daarmee op je gedrag. Dat gebeurt meestal ongemerkt. Het is niet erg dat ze er zijn, die overtuigingen. Ze horen bij het leven, iedereen heeft ze. Je hoeft er geen last van te hebben, want misschien vind je het leven met die overtuigingen wel prima. Of je hoort de stemmetjes wel, maar laat je er niet door leiden. De mensen met wie ik hier vandaag zit, tijdens de tweede dag van het Toptraject, voelen – net als ik – dat die stemmetjes ons in de weg zitten. In de afgelopen jaren hebben we onze belemmerende overtuigingen leren herkennen, we hebben methodes en handvatten aangeleerd om er anders mee om te gaan. En toch worden we er nog door beïnvloed op een manier die we niet willen.
Een laagje dieper komen Wat ik de afgelopen jaren leerde, heeft voor mij al wel een enorm verschil gemaakt. Ik heb me weten te ontdoen van al het gedoe in mijn hoofd, ik durf meer, doe meer. Ik leef het leven waar ik blij van word én doe dingen waarmee ik de wereld een beetje mooier maak. Juist doordat ik nu op een andere manier in het leven sta dan een paar jaar geleden, word ik op een andere manier uitgedaagd. Waar de geleerde methodes me eerder verder hielpen, kom ik er nu niet mee tot de kern. En daarom doe ik dit Toptraject: om een laagje dieper te komen. Want ik wil me niet meer laten tegenhouden door oude overtuigingen.

Omdraaien naar wat wel helpt

Voor dat laagje dieper zet Jawi systemisch werken in. Opstellingen dus. Hiermee bedenk je niet alleen dat het anders kan, je vóelt het ook. En dat heeft een veel diepere uitwerking. We gaan in kleine groepjes aan de slag. We kiezen een representant voor onze grootste belemmerende overtuiging én voor de helpende gedachte die we hier tegenover kunnen zetten. Want daar gaat het om: de belemmerende overtuiging omdraaien naar iets wat wél helpt. Je aandacht richten op dat wat je tegenwerkt, er misschien zelfs mee in gevecht zijn, werkt vaak averechts. Fijner is het om je aandacht te geven aan wat je wél verder helpt. En door die helpende gedachte op te stellen, naast de belemmerende overtuiging, komt het echt binnen.

De boel op z’n kop

Dat ervaar ik duidelijk tijdens mijn opstelling. De representant voor ‘ik mag er niet zijn’ komt naast me staan. Ik voel dat ik weg wil, maakt niet uit waarheen, als het maar bij deze belemmerende overtuiging vandaan is. Ik ‘vertrek’ door mijn aandacht de andere kant op te richten. Dan komt mijn helpende gedachte erbij: ‘ik mag er zijn’. Ze staat tegenover me, kijkt me onafgebroken aan, houdt zo mijn aandacht vast. Hierdoor stop ik met vertrekken en laat ik de beide overtuigingen toe. Het raakt me, de helpende gedachte nog meer dan de belemmering. Door de emoties gebeurt er ook van alles in mijn lijf. Tijdens het ‘vertrekken’ voelde ik alleen een soort druk aan de zijkant van mijn lichaam. Nu staat van binnen de boel op de z’n kop. Ik laat het toe en geleidelijk aan wordt het weer rustiger in me. Die rust brengt, heel voorzichtig, een nieuw gevoel met zich mee: ik mag er zijn.

Nieuwe mogelijkheden voelen

Deze dag zal de komende tijd nog wel doorwerken. Niet omdat we weer wat nieuws hebben geleerd. Maar omdat we nieuwe mogelijkheden zijn gaan voelen. Daarmee zijn de oude overtuigingen niet opeens verdwenen. Maar het biedt wel een alternatief. Iets waar we bij terug kunnen komen en van waaruit we een nieuwe weg kunnen gaan ontdekken. Een weg met minder belemmeringen.