‘Of je nu huilt, boos wordt of wilt weglopen – ik blíjf’
Jawi Bakker (1964, coach) werkt in de natuur met het Levend Water Ritueel en Systemisch werk. Hierbij komen vaak veel (oude) emoties en overtuigingen vrij.
‘Vroeger werd bij ons thuis niet veel over emoties gesproken. Ik maakte mezelf als kind daardoor klein, trok me terug. Misschien juist daarom werd dát het gebied waarin ik wilde werken, ik had er zoveel te vinden én te leren. Mijn doel in het leven werd onderlinge verbinding. Als coach maak ik continu verbinding. Mensen komen bij mij omdat ze vastlopen. Wat volgt is een emotionele reis, die we samen ondernemen. Bij systemisch werk in de natuur representeren objecten personen of een situatie: ‘Deze steen is mijn vader’. Zoiets snijdt soms door je ziel.
Ik ga voorzichtig om met het vertrouwen dat ik krijg, ben continu bezig met waar grenzen liggen. Dat voel en benoem ik ook: voelt dit goed, of gaan we nu te snel? Vaak is er sprake van een patroon dat is ontstaat in iemands jeugs, of uit iemands familiesysteem. De eenzaamheid die daarin ontstaat, herken ik van vroeger. Ik weet zelf hoe het voelt en kan mensen daarmee goed ondersteunen.
Als coach werk ik met iemands diepste gevoelens en overtuigingen, dat vergt overgave van beide partijen. We gaan terug naar de pijn, maar nu sta je er niet alleen voor. Ik sta ernaast, ik kijk je aan, ik ben bij je. Of je nu huilt, boos wordt, of wilt weglopen, ik blijf aanwezig.
Die veiligheid zorgt voor een doorbraak. Je ziet deurtjes opengaan. Als iemand een inzicht krijgt, transformeert, vervult ons dat beiden. Om zover te komen dat kwetsbaarheid wordt omgezet in kracht, is er een goede onderlinge connectie nodig. Natuurlijk kunnen bepaalde gevoelens van anderen bij mij ook iets losmaken. Ik durf te tonen als dat me iets doet, en ik vind dat ook gezond. Soms kan ik dat ook gebruiken om een stapje verder te komen in hun verbinding met zichzelf. Als ik zelf iets deel, doe ik dat zeer weloverwogen en staat het altijd ten dienste van het proces van de ander. Mijn relatie tot cliënten, dus ook de daarbij horende intimiteit, is in zeker zin van faciliterende aard, maar het gaat wel om fundamentele dingen.
En toch: onze relatie is geen vriendschap. Bij vriendschap spelen behoeften van twee mensen mee en nu gaat het erom waarom jij bij mij komt en na zo’n proces laten we elkaar weer los. Dat voelt voor beide partijen goed en af, ervaar ik.
Ik merk dat ik in vriendschappen ook weleens de faciliterende intieme rol aanneem, het is een onderdeel van mijn persoonlijkheid, die neiging de ander te willen begrijpen. Gelukkig heb ik vrienden die dan de rollen omdraaien: ‘Jawi, hoe gaat het met jóu?’ Dan weet ik weer: o ja!
In een relatie is het nog spannender. Omdat de liefde in het spel is, is het belang voor mezelf veel groter en voel ik soms dat oude comfortabele terugtrekgedrag de kop opsteken. Ook ik ken mijn pijn. Daarom daag ik mezelf uit ook daar steeds aanwezig te blijven en in verbinding te blijven met mezelf en de ander. Het is eigenlijk mooi: bewuste verbinding is een continue thema in mijn leven. Dát is wat voor mij intimiteit is: verbinding. Het kan mensen enorm veel doen als ze merken dat je bij ze blijft, ook in hun pijn en wanhoop – dichterbij kun je denk ik niet komen.
Ik ervaar telkens weer dat deze mate van verbinding ook voor mij bevestigend is. We ervaren ons bestaan, volgens mij, bij de gratie van een ander. Ik ervaar dat ik leef als er verbinding is. Door mijn werk voel ik een verbondenheid met het menszijn an sich. We hebben verschillende verledens en tegelijkertijd komt er zoveel overeen. Pijn is universeel. Iemand ondersteunen, helen van die pijn, voelt als een groot cadeau. Een cadeau van vertrouwen, om dit samen te doen.”
lightyourlife.eu en levendwaterritueel.nl
Bron: Happinezz Magazine