“Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen”. (Confucius)

Stel je voor…

Een groot, houten zeilschip met passagiers vaart op volle zee.  De kapitein loopt over het dek, geniet van de wind en het kraken van het tuig, dan hoort hij een gek geluid. Gealarmeerd gaat hij op zoek naar de bron van dat geluid. In één van de gangen benedendeks hoort hij het weer. Iemand is aan het boren!

Hij gooit een deur open en ziet een man een gat boren onder de waterspiegel.  ‘Ben jij gek geworden! Je boort een gat in het schip!   Nou en!, zegt de man, Het is mijn hut, hier heb ik voor betaald……  Maar we zitten samen met tweehonderd andere mensen op dit schip! En als jij een gat boort, ook al is dat in jouw eigen hut, gaan we allemaal ten onder! ‘

De borende man lijkt dom en kortzichtig. Het ontbreekt hem aan inzicht in het geheel van de situatie. En ….  zo is het met ons allemaal. Niemand van ons kan het geheel van het leven overzien.  Wij zijn allemaal als die borende man: de wereld is ons schip en omdat wij niet bij machte zijn om het geheel te zien, brengen we schade toe zonder echt te beseffen wat we doen.

Onmacht of macht?

Wat nu, denk je misschien? Ik voel onmacht. Dit schip is zo groot, dat kan ik toch in mijn eentje niet redden.   Nee, klopt en dat hoeft gelukkig ook niet. Door de grootte van het schip kan het niet door een mens alleen gered worden, maar wel door een groep die groot genoeg is om het verschil te maken. Dan nog! Denk je misschien. Klopt… Dan nog.

Wereldvrede

Wereldvrede begint niet in Syrië, Israël, Iran, Korea, Amerika, Rusland enzovoort. Alle abstracties maken het moeilijk, zwaar en afstandelijk. Ze maken het ook op een bepaalde manier comfortabel, want dan hoef je er dan ook niks mee. Zolang we blijven denken in naties, in anderen die onze belangen ‘behartigen’, in woorden als ‘ver van mijn bed’ zal er niets gebeuren.  Wereldvrede begint bij mij en jou en daar zit je macht.

We denken vaak dat wij allemaal enorm verschillen van elkaar, maar het tegenovergestelde is waar! Ja, we hebben allemaal zo onze meningen over van alles en nog wat en die meningen resulteren in meningsverschillen… so what… Zolang we blijven focussen op hoe verschillend we zijn, geven we aandacht aan die verschillen en polariseren zo de ‘wereld’ in voor- en tegenstanders, in gelovigen en ongelovigen. Met als automatisch gevolg: een waardeoordeel.

Wat doet ertoe?

‘Ik geloof in de enige echte god, dat maakt mij beter dan jij’
‘Ik eet biologisch, dat maakt mij beter dan jij’
‘Ik ben in Nederland geboren, dat maakt mij beter dan jij’
‘Ik ben heel gevoelig, dat maakt mij beter dan jij’
‘Ik ben slimmer, dat maakt mij beter dan jij’
‘Ik ben spontaan, dat maak mij beter dan jij’
‘Ik ben ….. Enzovoort

Je leest het. Zo gauw er focus is op ‘IK’ ontstaat er als vanzelf oordeel.  Stel je focust niet op verschillen maar op de overeenkomsten….  ‘

We zijn allemaal geboren’
‘We doorlopen allemaal dezelfde levensfasen’
‘We gaan allemaal dood’
‘We hebben allemaal voedsel en drinken nodig’
‘We hebben allemaal verlangens’
‘We creëren allemaal verhalen in ons hoofd’
‘We hebben allemaal liefde nodig’
‘We willen allemaal voelen dat we goed zijn, zoals we zijn’
‘We willen er allemaal toe doen’
‘We……enzovoort.

Een bewustzijn van ‘We’, van eenheid is wat deze wereld een mooiere plek kan maken.  In ‘We’ zit automatisch verbinding met anderen en de natuur.

Hoe?

Geef elke situatie, elke ander het voordeel van de twijfel en geef jezelf de ruimte om te ont-dekken.  Juist als het irriteert, juist als het pijn doet, juist als het overmatig verdriet doet, juist als het je boos maakt, doe dan een stapje terug en ga vanuit een weider perspectief kijken.

Als iets mij boos maakt, zegt dat alles over mij en mijn gedachten. Mijn gevoel volgt mijn gedachten over een gebeurtenis of de ander en is daarmee slechts een reactie op mijn denken. Als ik mijn gedachten onderzoek, geeft het mij meer informatie waarop ik mijn handelen kan baseren.

Hoe kunnen we dat doen?  Een voorbeeldje: ik onderzoek mijn reacties. Met name de ‘negatieve’ reacties die met boosheid te maken hebben. Boosheid is altijd een secundaire emotie. Dat wil zeggen een reactie op een primaire emotie en die primaire emotie heeft nagenoeg altijd te maken met angst. Angst voor verlies van liefde en angst voor verlies van eigenheid, angst voor verlies van overvloed. Als ik dit onderzoekje telkens weer doe en zie waar mijn boosheid vandaan komt, ontdek ik het patroon daarin. Zo ontstaat steeds meer bewustzijn op dat patroon en daardoor krijg ik meer keuze en invloed op hoe ik met de situatie wil omgaan.

Kiezen

Dat bewustzijn zorgt er dus voor dat ik kan kiezen. Kiezen voor korte termijn vervulling door mijn boosheid bot te vieren of lange termijnvervulling door het patroon te doorzien en een andere keuze te maken dan mijn boosheid op een ander af te reageren. Als ik in die zijns-toestand kan komen, kan ik in mijn compassie gaan en zie daarmee de ander en zijn of haar pijn. Uit dat inzicht ontstaan keuzes die over ‘We’ gaan en niet over ‘Ik’, keuzes die over geluk gaan in plaats van gelijk.

Dit is een ongoing proces. 😉

“When ‘I’ is replaced by ‘We’ even illness becomes wellness” (Malcolm X)