The loop
‘If something runs in a loop, or is on a loop, it runs continuously, so that the same things are repeated again and again: The tape ran in a continuous loop, repeating the same songs over and over.’
Oftewel de lus
Definitie:
‘-Tot een oog gedraaid touw
-Een traject dat een of meerdere keren doorlopen wordt.’
De lus zorgt ervoor dat je telkens opnieuw dezelfde soort reactie(s) hebt op pijnlijke situaties. Als ik nog wat verder ga: je ziet/voelt de pijnlijke situatie, zelfs als hij er niet werkelijk is, maar de lus vertelt je iets anders.
Stel; je bent veel en hard afgewezen in je kindertijd, dan is de kans groot dat je daar iets uit geleerd hebt. ‘Mensen wijzen mij (per definitie) af. Ik kan maar beter geen verbinding aangaan, dan ben ik de afwijzing voor.’
Stel; één of beide ouders hebben een soortgelijke lus gevoeld en voorgeleefd, dan is het iets dat je heel goed kent en dat misschien wel heel bekend en misschien wel comfortabel voelt.
Stel; dat deze lus ook bij opa en/of oma gaande was, dan is deze lus diep in je cellen verankerd. De lus: ‘mensen wijzen mij af’ zit dan in je lijf.
De essentie van deze lus is: verbinden is gelijk aan afwijzing.
De essentie van de reactie is: zo min mogelijk relatie aangaan. Of tot een bepaalde diepte en niet verder ……. zodat het niet zo’n zeer doet als er weer een afwijzing volgt.
Over het algemeen zijn dit onbewuste processen en dynamieken en daarom moeilijk te doorbreken.
Het lastige aan het voorbeeld hierboven is dat het in deze dynamiek bijna niet voorkomen kan worden dat er een vorm afwijzing volgt.
Als de ander wel in verbinding de diepte in wil gaan, maar jij nog niet bij machte bent om daarin mee te gaan, dan lost dat diepe gevoel van afwijzing zich in en wordt het een bevestiging ‘Zie nou wel’.
Je hebt aan persoonlijke ontwikkeling gedaan. Je hebt programma’s doorlopen, boeken gelezen, gesprekken gevoerd enzovoorts en toch keer je telkens weer terug naar de reactie van de lus.
Dit kan heel ontmoedigend voelen. ‘Leer ik het dan nooit???’
Een vraag die je jezelf kunt stellen is: Wat moet er geleerd worden en, ……. Waar?
Moet het geleerd worden in je hoofd?
Moet het geleerd worden in je lichaam?
Ik denk dat er een bepaalde volgordelijkheid zit in hoe hier mee om te gaan.
In de jaren dat ik in dit gebied werk ben ik er achter gekomen dat een bepaalde mate van context het hoofd geruststelt en ervoor zorgt dat er in kleine stapjes geoefend kan worden met nieuwe gedachten over situaties of het leven zelf.
Een andere gedachte geeft een ander gevoel. Een ander gevoel, geeft een andere actie.
Zo kun je langzaam maar zeker, in kleine stapjes vooruitgang boeken en voelen dat je het leven meer kunt nemen.
Fijn
En……..dan is er ook nog dat lijf!
Dat lichaam dat van alles heeft opgeslagen als een harde schijf.
Een lichaam dat informatie draagt van vele generaties voor je!
Een kracht die sterker is dan het hoofd en zich ook niet dat leiden door wat het hoofd zegt.
Het hoofd zegt vanuit rationalisering ‘Ik moet het loslaten’
Het lijf zegt vanuit opgeslagen informatie ‘Ik houdt het vast want anders ga ik dood’
Dit is geen onderschatting van het gevoel onder het gedrag.
Onbewust ontstaat er vaak doodsangst en je kunt je voorstellen dat je daar sterk op reageert.
Angst om er niet meer bij te horen.
Angst om niet te voldoen.
Angst om niet van waarde te zijn voor anderen.
Angst voor de gevolgen van teveel ruimte innemen.
Angst voor ziekte, dood, verlies van dierbaren.
Angst voor verlies van liefde.
En zo kunnen er nog veel meer voorbeelden gegeven worden van angsten die in ons lichaam wonen, waar we ons niet van bewust zijn.
Daar waar de angst woont, daar ben jij niet (aanwezig).
Daar waar jij niet aanwezig bent ontstaat ‘de lus’ de herhaling van zetten, dezelfde woorden, dezelfde bewegingen, dezelfde relatiebreuken, dezelfde ziektes, dezelfde verslavingen, dezelfde enzovoorts.
De angst zorgt voor afzondering van jezelf en van anderen.
Die splitsing van jezelf en van anderen is een trauma-respons en voelt als veilig, maar maakt het leven op de lange termijn juist onveilig en eenzaam.
De lus zorgt er over het algemeen voor dat je het alleen bent gaan doen. ‘Zelluf doen’ wordt dan een sterk overlevingsmechanisme waarbij het brein en het lichaam zich veilig wanen.
En nu……?
Het lichaam is niet te foppen, het is goudeerlijk en vertelt je precies waar de lus zit.
Voel nu maar eens….
Sluit je ogen en ga maar eens met je aandacht in je lichaam en neem waar.
Neem waar, waar je adem stokt, je buik zich samentrekt, je maag zwaar voelt, je keel dichtschroeft, je organen uitgeput, je rug pijnlijk, je ogen gespannen, je bekkenbodem dicht en hard.
Het feit dat je dit kunt waarnemen is een belangrijke stap. Een stap in erkennen en insluiten van de lus. De lus wil gezien en gevoeld worden.
En dat, terwijl we er het liefst heel hard vandaan rennen!
Van loslaten naar toelaten.
Door zachtjes en met kleine stapjes naar de signalen van het lichaam te gaan luisteren begin je waar te nemen wat er speelt.
Om stapje voor stapje verandering aan te brengen in de lus, zal er geoefend ‘moeten’ worden.
Oefenen met veiligheid, onveiligheid en verbinding.
Toelaten dat er pijn/angst/verdriet/trauma/verlies/boosheid is en erbij blijven.
Waarnemen en erbij aanwezig blijven. Bij voorkeur met iemand of een groep bij je.
Toelaten, er hoeft niets losgelaten te worden, hoogstens anders vastgepakt.
Alles wat gebeurt is, is gebeurt en heeft een plek in de tijd. De gevolgen/reacties mentaal, emotioneel en fysiek kunnen verzachten door te oefenen met de onveiligheid die gevoeld wordt. Waargenomen, doorvoelt en een plek gegeven.
In het Toptraject oefenen we met deze onveiligheid door eerst context te geven van hoe het brein en het lichaam werken. Vervolgens doe je door de seizoenen heen allerlei fysieke oefeningen en opstellingen die in eerste instantie onveilig voelen, maar door je eigen aanwezigheid, de aanwezigheid van de groep en de coaches langzamerhand steeds veiliger gaan voelen omdat je zelf veiliger in je lichaam kunt wonen.
Als jij je veilig genoeg voelt kun je je grenzen aangeven, je stem laten horen en je behoeftes uitspreken.
Als je je veilig genoeg voelt kun je thuiskomen in jezelf door je met jezelf en anderen te verbinden zonder jezelf te verlaten.
Hoe zou het zijn om te kunnen rusten?
Je hoofd, je lichaam.
Voor, achter, boven en onder gesteund en steun gevend, je plek in te nemen.
‘While trauma occurs in separation, healing happens in relation.’Thomas Hübl
Neem het gegeven: veiligheid, onveiligheid en verbinding eens mee de feestdagen in. Maak eens bewust verbinding met je lijf tijdens deze dagen.
Het zal je kilo’s informatie geven ipv kilo’s op de weegschaal. 😉
Fijne dag,
Ps
Zaterdag 13 januari een 24 februari van 10.00 tot 14.00 in de omgeving van Arnhem, organiseren we de allerlaatste gratis kennismakingsdagen voor het Toptraject 2024.
Je bent heel welkom om te ervaren of onze manier van werken bij jou aansluit.
Als je meer info over deze dagen wilt ontvangen, stuur me dan een mail naar lightyourlife@live.nl
https://www.lightyourlife.eu/coaching/toptraject/
Hier kun je, jouw oriëntatie gesprek aanvragen.
