We hebben ze allemaal: ervaringen uit het verleden die ons gedrag in het heden beïnvloeden. Door wat je meemaakt als kind – leuk en niet leuk – vorm je gedragspatronen en overtuigingen. De niet zo fijne ervaringen kunnen leiden tot blauwe plekken. Als er op zo’n plek wordt gedrukt, of zelfs al als je eraan wordt herinnerd, dan reageer je vaak zoals je dat vroeger ook deed.
Jawi deelt een mooi persoonlijk voorbeeld: als zijn vrouw haar wenkbrauw optrekt, dan associeert hij dat met de opgetrokken wenkbrauw van zijn moeder als ze hem vertelde dat iets niet mocht (Nee!). En dan is hij geneigd te reageren als het jongetje: boos worden! Je kunt vast ook wel zo’n blauwe plek in je eigen leven ontdekken. En je kunt je vast ook voorstellen dat dit invloed heeft op je relatie(s).
En daar gaat het vandaag over, blauwe plekken en hoe ze doorwerken. We beginnen de dag met wat theorie uit de EFT (Emotionally Focused Therapy). Over hoe je in een relatie kunt blijven reageren op elkaars pijn, en hoe je dat kunt doorbreken door af te dalen naar wat eronder zit. Het helpt om te stoppen met reageren en jezelf te bevragen over waaróm je zo reageert, waar dat vandaan komt, welke pijn er onder zit en waar je nu eigenlijk behoefte aan hebt. In plaats van reageren uit pijn (waarom luister je nou nooit eens naar me!) kun je dan een gesprek voeren over wat je nodig hebt (ik voel me alleen en verlang naar een luisterend oor). Daarmee ga je weer de verbinding aan, kom je nader tot elkaar. En dat praat een stuk fijner!
Na de lunch gaan we met opstellingen aan de slag. Allemaal staan we in onze eigen opstelling en zijn we representant voor de anderen. Er komen interessante bewegingen op gang: partners die ongedurig rondlopen, moeders die wantrouwend een partner achtervolgen. Het is een mooie weergave van wat er speelt, van de blauwe plekken die nog aandacht mogen krijgen. Als representant vind ik mezelf steeds terug in een rol waarin ik de ander de ruimte geef en gun om de eigen plek in te nemen, zodat ik dat vervolgens ook kan doen. Ik voel liefde, geduld en vertrouwen. Een mooie ervaring, die ik graag meeneem het echte leven in. Mijn eigen opstelling laat me vooral zien wat ik in mijn hart al weet: het is goed. Ik heb hard gewerkt de afgelopen jaren en dat heeft, voor mezelf én voor mijn relaties, z’n vruchten afgeworpen.
Deze dag doen we meer oefeningen waarbij we raken aan onze blauwe plekken, aan wat die nu nog met ons doen. We doen dit in een veilige groep, met vertrouwde mensen, en daardoor is er ruimte om alles wat dit losmaakt, toe te laten. Om af te dalen naar de onderliggende pijn, het er te laten zijn en er doorheen te ademen. Het letterlijk lucht geven helpt. En daarbij iemand tegenover je hebben wiens ogen zeggen ‘ik ben er voor je, alles is ok’ is bijzonder waardevol. Zo wordt de pijn verzacht en ontstaat er ruimte voor een nieuwe beweging of richting, voor het doorbreken van het patroon.
